woensdag 1 oktober 2014

Een ecologisch sprookje

Afgelopen woensdag was het tweede deel van de theatrale kunstroute, een onderdeel waar ik zelf een actieve rol in heb gespeeld, niet op het podium maar als choreografe dus dit lag helemaal in mijn straatje. We hebben nl. een Ecosprookje gemaakt met twee van onze acteurs en vier meiden waarmee wij in contact zijn gekomen via de IJburgse dansschool Dance Tickles.

De voorstelling was in de Happy Panda op de Pampuslaan, en eigenaar Edwin Groenewegen heeft veel ervaring met organiseren van evenementen e.d. Hij heeft ook een prachtige ruimte en middelen om een echte voorstelling te kunnen geven in zijn winkel. Hij heeft ook enthousiast meegedacht en had een mooi 'podium' voor ons klaargezet in zijn zaak:


Links de foto's van ons 'podium'
 
Verhaal:
Met alle acteurs van de theaterwerkplaats gezamelijk de outlines vastgelegd en bedacht waar het over moest gaan. We wilden een thema dat met de winkel verbonden was en lieten ons inspireren door termen als 'recycling', 'natuur' en 'vervuiling'. Uiteindelijk rolde daar het idee uit voor een eco-sprookje.

Onze grote-geest-actrice die het beste floreert als ze zich in het centrum van de aandacht bevindt, heeft het verhaal verder uitgewerkt en live verteld als zijnde de grote scheppende geest. Ze zag er dan ook prachtig uit in haar wervelende kostuum.

Een dansend vuurtje

De scheppende geest geeft het licht aan de elementen, die onder haar rokken uit dansten maar vervolgens bedreigd worden door het plasticvervuilingsmonster. Dit was een van onze acteurs met afasie die met weinig woorden maar destemeer expressie een geweldig monster neerzette en daarmee hoge ogen scoorde. Helaas voor dit monster kon hij de elementen uiteindelijk niet de baas, en moest hij het onderspit delven. 

Het plasticvervuilingsbeest valt Water, Lucht en Aarde aan


Ik heb geprobeerd de dans- en bewegingskwaliteiten van de meiden in te zetten, ze eerst allemaal alle elementen laten dansen en daarna gekeken welk element het beste bij ze pasten. En dat was goed te zien, Water danste echt vloeiend als water, Aarde grondig als aarde, Lucht als wind, en Vuur met de vurige passie.

De muziek werd gemaakt door twee van onze medewerkers en was dus live! Ook de kostuums hebben we zelf gemaakt.


Feedback van de hoofdrolspelers:

Scheppende geest:
* Ik was heel blij met de kinderen die het leuk vonden, en een rol die mij interesseerde

Plasticmonster:
* Het geeft je een kick, in theater mag alles
* I feel good, ik voel me sterker, krachtiger, volmaakter


Als extraatje heeft een van onze acteurs nog een mooie boom gemaakt in het atelier, deze is deze week nog te bewonderen in de Happy Panda.
 


Nu hebben we nog een mooi afsluitingsfeest, a.s. vrijdag in de Lighthouse met twee bands (met muzikanten met een beperking), een paar leuke films die tijdens dit project zijn geschoten en het veilen van de kunstwerken. Leuk om alvast te vermelden dat dit project nog niet helemaal afgelopen is, het krijgt nog zeker een staartje en misschien zelfs meerdere!

Uitnodiging voor het eindfeest!


dinsdag 30 september 2014

Gehaakte kadootjes

Tussen de bedrijven door heb ik een bezigheid waarbij ik ook nog eens heerlijk kan ontspannen: haken. Een van de leukste bijkomstigheden van een creatieve hobby is dat je mensen een persoonlijk kado kan geven. Wij hebben in de familie veel verjaardagen rond deze tijd, en ik kon dus flink aan de haak alleen nog niets laten zien. Maar de kadootjes zijn met enthousiasme in ontvangst genomen, dus nu kan ik ze wel showen!



Voor mijn nichtje die onlangs 1 is geworden haakte ik een warme muts voor de winter, een poncho en schattige booties.


Het patroon voor deze booties vond ik via de Facebookgroep Haken en haakpatronen en heb ik naar eigen inzicht aangepast. Het patroon kun je downloaden via deze link.






De poncho is een gratis Dropps patroon, je vindt het hier. Ik heb het aangepast op babymaten.


















 De muts heb ik naar eigen inzicht gemaakt, ik heb mij laten inspireren door dit patroon en dit patroon op YouTube.




Voor mijn zusje haakte ik deze lekkere warme colsjaal voor de winter:



Volgens mij waren ze er blij mee! Ik was zelf tenminste wel tevreden met het resultaat!

vrijdag 19 september 2014

Mag ik bij u in de etalage?

En vandaag was het dan zover, de opening van de theatrale kunstroute!

We hebben hier bijna een half jaar naar toegeleefd. Dat was een heel proces. Voor veel van onze acteurs met een beperking was dit echt een ver van mijn bed show. Sommigen kwamen zelden tot nooit in een winkel! Het was voor hen dan ook erg abstract. Dit veranderde gelukkig toen we bij winkeliers langs gingen om kennis te maken en hen van het project op de hoogte te stellen, en zeker toen we ook op IJburg gingen repeteren. Het theatrale aspect was toen nog ver weg, maar het werd allemaal wat concreter. Maar ondertussen zag je de mensen wel groeien. Ze kregen meer contact met 'de buitenwereld' ipv weggestopt te zitten in een bedompte zaal in een bejaardentehuis (waar we normaal bij elkaar komen). Het is een mooie zaal hoor, maar dit was toch even wat anders. We oefenden in de Binnenwaai, een kerkje op IJburg.

De Binnenwaai

Daar kwamen mensen langs die geïnteresseerd waren in het project, bijvoorbeeld ondernemers van IJburg zoals bijv. Linda Vosjan en Yolanda Potman van Dancetickles, om even kennis te maken. Met Linda Vosjan hebben wij uiteindelijk 'De Winkel' geopend hebben, een leegstaand winkelpand waar ondernemers uit IJburg zichzelf kunnen presenteren, en wij dus ook!
De Winkel (IJburglaan 559)
met prototype van het rolstoelbankje en kunstwerk Zeeman

Bovendien konden we makkelijker op pad om de winkeliers te bezoeken. En je zag een aantal van de acteurs hierdoor echt opbloeien, het contact met deze mensen en de omgeving  deed ze zichtbaar goed, en bij sommigen leidde dat echt tot groeien in zelfstandigheid. Een voorbeeld: één van de cliënten die op IJburg woont, komt nu zelfstandig naar de Binnewaai, terwijl hij eerst met het busje werd opgehaald. Zelfs al zou de hele uitvoering van de kunstroute in het water vallen, alleen hierdoor al werd het project een groot succes!

Doel van het project: ondernemend IJburg en mensen met een beperking bij elkaar brengen. Nou, dit lijkt zeker gelukt te zijn!

Dominee Rob Visser trapt de kunstroute af in een elro

De theatrale kunstroute werd geopend door dominee Rob Visser van de Binnenwaai, die ons na een inspirerende speech in 'De Winkel' voorging in een Elro (electrische rolstoel, nog een heel avontuur om die te besturen!). Naast de kunst die gemaakt is door de mensen uit het atelier, kon men genieten van kleine performances bij de winkels. Zo werd de route ingeleid door een welbespraakte dame die prachtig kan uitleggen wat het doel van het project is aan de hand van mooie brillen bij de brillenzaak, kon je een mooie boekenleggen later kaligraferen die je uit een levend boek moest trekken, werd je getrakteerd op zeemansliederen terwijl je een visje kon vangen bij de viswinkel en kon je de klantvriendelijkste medewerker van de supermarkt uitkiezen bij de speciale dagmanager. Leuk detail daarbij is dat deze dagmanager (een van onze acteurs) de mensen met een charme wist aan te spreken, terwijl men zijn drie lieftallige assistentes snel voorbij liep want men heeft eigenlijk geen zin in enquêtes en dergelijke bij het boodschappen doen. Maar onze dagmanager kon men toch niet weerstaan en men deed veelvuldig mee bij deze verkiezing. Uitslag: op 3 oktober bij het eindfeest van de kunstroute!

Levend boek

Wordt vervolgd! Want het is nog lang niet afgelopen!


Update: we staan ook in het IJburgernieuws!


maandag 1 september 2014

De SAS-tas met bijpassend haaknaalden-etui

Mijn haakverslaving begint inmiddels zorgwekkende vormen aan te nemen. Natuurlijk heb ik het ook druk met het Etalageproject en met huiselijke en andere zorgtaken maar ieder moment dat ik even mijn handen vrij heb, zit (of lig) ik met een haakwerkje in mijn hand. Ik ben inmiddels al met drie nieuwe projecten bezig en het gaat als een trein. Maar de AH-tas is allang af, en ik heb er nog niet eens een stukje over geschreven! Oh ja, ik heb er ook nog even een etuitje bij gemaakt voor mijn nieuwe Clover-haaknaalden. Omdat ik toch bezig was! Hieronder voor de haaksters (en andere geïnteresseerden) een beknopte beschrijving van beide projecten.


Hier schreef ik al over de haakclub op de tuin en hoe ik erbij kwam een AH-tas om te haken, oftewel een Sas-tas! Dit is daarvan het resultaat:



Het is op zich niet heel moeilijk om zo'n tas te haken, je bent alleen wel even bezig. Voor de beginnende haaksters wel een hele klus, niet iedereen had de tas dan ook af tijdens de workshop die 6 weken duurde. De kleuren heb ik niet vantevoren heel overwogen bij elkaar uitgezocht, ik heb gewoon spontaan mijn favoriete kleuren opgegeven bij de cursusleidster, maar ik moet zeggen dat ik erg tevreden ben over de combinatie van kleuren!


AH-tas  omhaken:
Wij hebben gebruik gemaakt van Catania katoen. Je kunt door de tas heel goed op te meten een patroon op papier tekenen. Dan zet je zoveel lossen op als de bodem breed of lang is en haak je de bodem met alleen maar vasten, want dat is het stevigst.  Ik heb niet echt geteld hoeveel steken en toeren, maar gewoon een beetje op het gevoel. Als de bodem op maat is, ga je rondom haken. In principe meerder of minder je niet, maar het kan zijn dat je de bodem nog een beetje bij moet werken mocht ie te lang zijn (stukje omvouwen) of te kort bijvoorbeeld. Als je rondom gaat haken, ga je in principe recht naar boven om de tas heen. 


Ik vond een mooie golfsteek in de Simply Haken, en daar ben ik mee begonnen. Ik was erg blij met het resultaat. De onderste rand heb ik met deze golfsteek gedaan (zie foto rechtsboven), daarboven de granny-steek (één toer alleen maar stokjes, tweede toer 2 lossen, 1 vaste tussen 3e en 4e stokje en dit steeds herhalen) met afgewisseld een rode en een paarse tussendoor (de tweede en de vierde tour dus). En de bovenste rand heb ik zwart en de kleuren omgedraaid. Ik heb een voering genaaid, vooral omdat ik graag een rits in de tas wilde. De gehaakte tas naai je met de hand en met het katoenen haakgaren aan de tas. De voering dus ook, dat was wel geen fijne klus als je last hebt van je handen! Verder heb ik nog twee lapjes gehaakt met alleen maar vasten en deze om de handvaten gehaakt.


Linksboven het origineel, rechtsboven de etui in onderdelen, linksonder de binnenkant met inhoud!


Het etui:
In de foto zie je linksboven mijn inspiratie voor de etui. Ik vond de tutorial voor het etui hier en ik vond hem zo mooi, maar het is dus allemaal in het Deens.  Nu kun je wel google-translate gebruiken maar haaktermen kent de vertaalmachine niet, laat staan de afkortingen, dus ik vond het niet erg handig lezen. Maar ik vond dit zo'n leuk etuitje vanwege de 'gootjes' waar je de haaknaalden in kunt leggen, dus ik heb het etui een beetje op mijn gevoel gemaakt. Ik heb voor de gootjes reliëfstokjes gebruikt, afgewisseld met gewone stokjes.Hier staat een duidelijke uitleg van de reliëfsteek, het komt erop neer dat je de haaknaald niet insteekt bij de lusjes bovenop het stokje, maar om het stokje heen (een toer gewone stokjes, een toer reliëfstokjes). Voor het klepje heb ik weer de golfsteek gebruikt, zodat tas en etui mooi bij elkaar pasten. Verder heb ik vooral goed naar de foto's in de Deense tutorial gekeken. 


En waar ik de tas voor gebruik? Misschien raad je het al: voor mijn haakspullen natuurlijk! Vooral ook erg handig als ik al mijn haakzooi mee wil nemen naar de tuin bijvoorbeeld!







Etalageproject uitnodiging


Het is alweer bijna zover! Nog maar een paar weekjes dus de druk begint wat op te lopen en er gaan ook al wat dingen mis. Zo zijn er een paar afzeggingen op het laatste moment, dus we moeten nu improviseren hoe we dat op gaan lossen. Maar gelukkig zijn we daar heel goed in! Het gaat dus vast goed komen. Mocht je tijd en zin hebben om te komen kijken, hieronder alle informatie die je nodig hebt!







zondag 17 augustus 2014

Etalageproject op IJburg




Zoals ik al eerder vertelde, doe ik vrijwilligerswerk bij de Theaterwerkplaats van Nieuw Amstelrade. Dit is een activiteit voor mensen met beperkingen als gevolg van niet aangeboren hersenletsel (NAH). Ik vind dit een hele fascinerende groep om mee te werken, zeker omdat hersenletsel bij ieder mens andere effecten heeft en je daardoor soms verrast wordt. De werking van de hersenen hebben mij altijd al bezig gehouden, ik heb niet voor niets psychologie gestudeerd! Het meest bijzondere vind ik echter, dat deze mensen ondanks (of misschien juist wel dankzij) hun beperkingen en hetgeen zij hebben meegemaakt, een enorme levenslust en positiviteit uitstralen. Zelfs als ik een slechte dag heb, kom ik daardoor toch vrolijk en geïnspireerd thuis van dit werk,

Vorig jaar hebben wij gewerkt aan het toneelstuk Othello, waar wij een filmvoorstelling van hebben gemaakt. Dit was een hele bijzondere ervaring voor zowel de cliënten als ook voor mijzelf. Ik was echt apetrots! Momenteel zijn wij bezig met het Etalageproject op IJburg.

Dit houdt in dat we gaan samenwerken met winkeliers, er worden kunstwerken uit het atelier opgehangen in de winkels (kunstroute) en verder zijn we bezig met verrassende acts en kleine voorstellinkjes in verschillende winkels. Het is heel spannend om te doen, omdat het echt een project op locatie is. We maken dus geen voorstelling in de veilige, beschermde ruimte van het activiteitencentrum maar we gaan de boer op! En we maken heel wat mee. Het creatieve proces verloopt heel anders, we zijn nu veel meer tijd bezig met organisatie en je ziet dat cliënten in nieuwe situaties terecht komen. Het is dus eigenlijk een groot leerproces, en dat is geweldig om mee te maken. Je leert de mensen zo van een hele andere kant kennen. Zo ging ik met een cliënt naar de supermarkt en kwam ik erachter dat hij bijna nooit in een supermarkt was geweest, en dat terwijl hij vlakbij woont. En leerde ik dat je met een rolstoel niet zomaar langs alle kassa's kunt, omdat het nét te smal is om doorheen te gaan! Er is maar één kassa waar wel genoeg ruimte is. Dat moet je ook maar net weten!

We hebben ook contact met diverse winkeliers, die allemaal anders reageren. Gelukkig zijn er veel enthousiast, maar ze weten ook niet altijd wat ze ermee aan moeten. IJburg heeft als uitgangspunt "inclusie" wat zoveel inhoudt dat er ruimte is voor iedereen, ook mensen met een beperking. In hoeverre die ruimte er echt is, proberen wij met dit project ook een beetje zichtbaar te maken.

We hebben ook contact met een dansdocente op IJburg en ik ga met haar werken aan een projectje met kinderen en dans en kleding en recycling. Verder vertel ik nog even niets, dat is nog een verrassing! Wel kan ik alvast verklappen dat het gaat plaatsvinden op woensdag 24 september op de Pampuslaan. Op IJburg dus!

De flyer voor het project, gemaakt door cliënten van het atelier. Tekst en foto's van de acteurs (en ja, ik sta er zelf ook op!).


In de onderstaande video zie je wat voorbereidingen voor het project, de eerste kennismaking met Ijburg en de toegankelijkheid voor rolstoelen. En als je goed kijkt, zie je mij fotograferen in de spiegeling van het raam! (Zie ook de foto helemaal bovenaan)





donderdag 24 juli 2014

Schrijven en haken

Best lastig om een nieuwe blog te beginnen. Waar begin je? Voor mij moet een verhaal een kop en staart hebben, en dat betekent dat ik ieder onderwerp uitgebreid zou moeten inleiden aangezien het (bijna) allemaal nieuw is! Maar dan krijg je wel hele lange verhalen, en daar heeft niet iedereen zin in. Dus eigenlijk zou je gewoon moeten beginnen met waar je mee bezig bent en vanuit daar verder gaan. Ook dat is best een uitdaging, maar ik ga het proberen! Daar komt nog bij dat ik momenteel veel op de tuin ben en daar geen internet (wifi) heb en het dus lastig is een beetje regelmaat erin te brengen, maar ik ga het dapper proberen.

Daarom vertel ik even iets over mijn huidige project (of moet ik zeggen 'een van de'): het omhaken van een AH-tas van jute. Ik was zelf niet zo snel op het idee gekomen om dit te doen, al had ik er wel eens een paar zien langs komen. Maar op de tuin hadden ze zo'n gezellige activiteit, iedere week samen haken aan dit project. De dame die dit organiseerde had op de kunst- en rommelmarkt eind juni wat voorbeelden staan en daar werd ik toch wel enthousiast van! Ik houd er niet van om mijn voor 6 weken ergens voor vast te leggen, maar de kosten waren voor het materiaal en daarna nog je zo vaak of zo weinig komen als je maar wilde, dus wat had ik te verliezen? Dus ik heb mijn favoriete kleuren aangegeven en heb me opgegeven.

Mijn ervaring is, dat je met creatieve dingen zoals kleding (of lingerie) maken eigenlijk al makkelijk contact maakt. Je bespreekt een patroontje, een techniek en zo heb je de leukste gesprekken met iemand waar je anders misschien hooit iets mee zou hebben. Erg leuk vind ik dat, daar kan ik echt van genieten omdat je zo een andere kant van mensen ziet. En zo gaat het ook met deze haakclub, ik had bijv. nog nooit een gesprek gehad (meer dan groeten) met mijn achterbuurvrouw, en zo zit je dan ineens patroontjes en tips uit te wisselen. Met zijn allen lekker in de kantine (of lekker op het terras) lekker creatief bezig zijn. Wat wil je nog meer.

Ik heb inmiddels ook eens op internet gezocht naar voorbeelden en ideeën voor de tas, en ik vond dat deze tas de SAS-tas wordt genoemd. Tsja, toepasselijker kan het bijna niet!


Uitleg: het idee is eigenlijk heel simpel. Je omhaakt een jute tas met mooie katoen of wol en dan krijg je een gloednieuwe originele maar wel fijne stevige tas. Wij gebruiken Catania-katoen, ik moet zeggen dat ik het heerlijk vind haken, maar met nummer 2,5 is het natuurlijk wel een heel project. Eens kijken of me dat gaat lukken in 6 weken (we zijn nu bij week 3)! Ik had al wat leuke projecties voor ogen voor de zomer, maar dit heeft het even overgenomen en ik vind het eigenlijk heerlijk om te doen.



Ik zag zo'n mooie steek in de Simply Haken staan, die wilde ik meteen uitproberen. En met mijn favoriete kleuren werd het heel anders, maar wel erg mooi vind ik zelf.

Ik vind het patroontje erg mooi, maar te druk om de hele tas mee te doen. Dus nu ben ik overgestapt op en wat rustiger patroontje. Nu zag ik bij voorbeelden op internet dat ze vaak een brede rand aan de bovenkant doen, maar bij mij is hij dus aan de onderkant uitgekomen. Ach, is wel weer origineel ook, toch?
En zo zie je maar: als je ergens enthousiast mee bezig bent, dan schrijf je er ineens zomaar een stukje over. Tussen het haken door. Op de tuin.




maandag 14 juli 2014

Nieuw leven in mijn blog!

Enige tijd geleden (bijna twee jaar alweer) was dit een actieve blog over het maken van lingerie. Het lingerievirus had mij te pakken en ik was heel fanatiek met lingerie maken bezig. Ik heb een opleiding gedaan op het gebied van lingerie maken. Ik heb er zelfs over gedacht om een eigen bedrijfje te beginnen, wat ik Mircalla wilde noemen. 

Maar dat is het niet geworden. Waarom niet? Ten eerste ben ik geen ondernemer, en was het opzetten van een eigen bedrijf niet echt een droom van mij. En om een eigen bedrijfje op te zetten moet je heel bedreven zijn. Dat was ik dus niet! Ook zijn het maken van lingerie/kleding en het opzetten van een eigen bedrijfje nogal solistische taken zijn, en ik functioneer gewoon beter in gezelschap.Ik houd van mensen om mij heen.



Verder ben ik een persoon ben die soms helemaal in iets nieuws kan opgaan, maar er dan na verloop van tijd op uitgekeken raakt. Zeker op dit moment in mijn leven waar ik nogal snel afgeleid kan zijn door zorgtaken en een tegenvallend energiepeil door gezondheidsproblemen. Solistisch werken maakt mij eenzaam en geeft mij geen energie. Zodoende ben ik vrijwilligerswerk gaan doen op het gebied van mijn oude beroep, docent dansexpressie. Ik werk met lichamelijk gehandicapten en begeleid een activiteit op het gebied van dans en theater. Ik vind dit heerlijk om te doen. Niet alleen ben ik op deze manier bezig met mijn passie, dans en bewegen, ik vind het ook een heel bijzondere doelgroep om mee te werken. Bovendien heb ik leuke collega's. Deze activiteit geeft mij energie en voldoening, ik voel me er nuttig door.


Sneak peek in mijn tuintje


Verder heb ik sinds kort een volkstuintje, waar ik 'szomers heerlijk van de zon kan genieten. En ook van alles meemaak. En sinds kort ben ik weer lekker aan het haken, en zelfs weer een beetje aan het naaien (dat was me een beetje tegen gaan staan door de druk van het lingerie maken).


Ik ben dus niet meer zoveel met lingerie maken bezig, maar toch kriebelt het weer om te gaan bloggen. Nu niet meer (alleen) over lingerie maar over alles wat mij bezig houdt. En wat centraal staat in mijn leven is mensen. De kracht van mensen, dat wat ze bezig houdt en energie geeft. Dus daar wil ik over gaan schrijven. Over wat mij bezig houdt en energie geeft, en ook over andere mensen. Ik vind het gewoon heerlijk om te schrijven en op deze manier wil ik deze blog weer nieuw leven in blazen!

Lees ook mijn stukje Mensenkracht!

Misschien vind je dat niet interessant, en wil je mijn blog niet meer volgen. Maar hopelijk blijf je hangen en denk je wel, hee wat leuk, een afwisselende blog! Of wellicht had je toch al niks met lingerie en wil je nu mijn blog juist graag volgen. Welkom!